| De nauwe samenhang tussen eenvoud en complexiteit | <<< |
Anneke Klein Kranenbarg maakt werk waarin kijken centraal staat. Kijken is zo primair, dat visuele waarneming zo vanzelfsprekend kan zijn, dat de mens zich er niet meer bewust van is. Die vanzelfsprekendheid wil Anneke Klein Kranenbarg in haar werk doorbreken. In haar constructies onderzoekt zij basisvormen, vaak een kubus of rechthoek. Zij haalt de samenstellende delen van een vorm uit elkaar en bouwt er een nieuw bouwsel, een nieuwe vorm mee.Het materiaal dat zij hiervoor gebruikt, zijn twee transparante plexiglas platen, gevat in een brede blankhouten profiel en zwarte draden. De draden spant zij zowel op de plaat aan de voorzijde, als op die aan de achterzijde en in de ruimte er tussenin. Als de kijker zich langs haar werk beweegt, lijkt het kunstwerk te veranderen. Lijnen en vlakken schuiven over elkaar heen. Het kunstwerk lijkt soms tweedimensionaal, soms driedimensionaal te zijn. Anneke Klein Kranenbarg verenigt schijnbare tegenstellingen in haar werk. De samenhang tussen twee- en driedimensionaliteit, eenvoud en complexiteit zorgt voor een bijzondere visuele spanning. Juist de samenhang tussen tegenstellingen boeit haar en verbeeldt zij in haar werk. In de tekeningen met draad “wit op wit “ en zwart door semi transparant plexiglas word het driedimensionale element tot enkele millimeters terug gebracht. Waarbij licht en schaduw in de uiteindelijke beeldvorming bepalend zijn voor het ruimtelijke aspect. Monique Groot, kunsthistoricus 1999 |